Geloof niet alles wat je denkt

Plot

RECENSIE
Anne-fleur van Haren is pas 18 jaar en toch is dit reeds het tweede boek van haar hand. Deze jonge vrouw heeft echt wel een talent voor schrijven, want het boek leest, ondanks de zware thematiek, heel vlot.

Anne-fleur heeft tijdens haar jonge jaren heel wat meegemaakt en als reactie daarop ontwikkelt ze een eetstoornis, kampt ze met een zware depressie en doet ze aan automutilatie. Als haar beste vriendin en lotgenote Noa (ongeveer een jaar geleden) overlijdt, krijgt ze een terugval en in dit boek schetst ze eigenlijk de moeilijke zoektocht naar geschikte hulp. Zo is ze voor de eetstoorniskliniek “te complex”, en zou ze volgens het centrum voor geestelijke gezondheidszorg eerst aan haar eetstoornis moeten werken. Gelukkig zijn er al die tijd wel mensen op wie ze altijd kan terugvallen zoals haar huisarts, haar ouders en vriendinnen, en haar hulphondje Kodo.

Ze kan uiteindelijk wel terecht in het CGG voor individuele gesprekken en groepstherapie. Daarnaast doet ze ook een intake voor een boost-programma dat wordt georganiseerd door de Bridgeman Foundation. Ze wordt toegelaten om deel te nemen aan dit programma van zes dagen dat zich specifiek richt tot jongeren die vastlopen in het dagelijkse leven en bestaat uit oefeningen, yoga, teambuilding en meditatie. Deze manier van werken ligt haar wel en Anne-fleur slaagt erin grote stappen richting herstel te zetten.

In dit persoonlijke verhaal krijg je als lezer een duidelijke inkijk in de complexe problematiek waarmee zij, maar ook vele andere jongeren, te kampen krijgen. Als lezer word je echt meegezogen in het verhaal van deze jonge vrouw en ik heb het boek dan ook graag gelezen. Een aandachtspuntje is evenwel dat sommige fragmenten (vooral ivm automutilatie) triggerend zouden kunnen zijn.

Recensie Fabienne